مسئولین گزینش در اوایل سال 1375 تصمیم گرفتند تا قانون مشخص و مدونی را برای ملاک عمل قرار دادن در نظام گزینش کشور، تعیین كنند. از این روی مقرر شد تا قانون گزینش معلمان و كاركنان آموزش و پروش كه قبلاً در تاریخ 1374/06/14 در مجلس به تصویب رسیده و توسط رئیس جمهور در تاریخ 1374/07/04 ابلاغ شده بود، به كاركنان سایر وزارتخانه­‌ها، سازمان­‌ها و شركت­‌های دولتی، تسری یابد.
به تأسی از این امر، در مورخ 1375/02/26 ماده واحده قانون گزینش معلمان و کارکنان آموزش و پرورش، با ۳ تبصره پس از تصویب اصلاحات به عمل آمده، توسط شورای نگهبان به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و در تاریخ 1375/0۲/30 نیز به رئیس جمهور وقت ابلاغ و در تاریخ 1375/03/02 از جانب ایشان جهت اجرا به كلیه دستگاه‌های كشور ابلاغ گردید.
بر اساس ماده واحده فوق به منظور اجرای کامل فرمان حضرت امام (ره) و اعمال سیاست واحد در گزینش‌های کشور، امر گزینش و اجرای ضوابط و مقررات مربوط به آن در كلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و شركت‌های دولتی كه شمول قانون بر آنها مستلزم ذكر نام است، مؤسسات و شركت‌هایی كه تمام یا قسمتی از بودجه آنها از بودجه عمومی تأمین می‌شود و نیز مأمورین و منتقلین به دستگاه‌های فوق‌الذكر و نهادهای انقلاب اسلامی، تابع احكام مقرر در قانون مذكور قرار گرفتند. پس از تصویب قانون گزینش، اركان گزینش كشور و وظایف آنها نیز مشخص گردید كه در رأس آن، بالاترین مقام اجرایی كشور یعنی رئیس جمهور قرار داشت و به ترتیب هیأت عالی گزینش، هیأت­‌های مركزی و نهایتاً هسته­‌های گزینش قرار گرفتند. البته در این قانون تركیب هر یك از اركان گزینش نیز مشخص شدند. چنانكه هیأت عالی گزینش مركب از نماینده قوه قضائیه به انتخاب رئیس قوه قضائیه، دبیر كل سازمان امور اداری و استخدامی كشور كه بعداً به معاونت توسعه و مدیریت منابع انسانی رئیس جمهور تغییر یافت، وزیر یا بالاترین مقام دستگاه اجرایی حسب مورد و دو نماینده از كمیسیون­‌های امور اداری و استخدامی و آموزش و پرورش به انتخاب مجلس شورای اسلامی به عنوان ناظر، تعیین شد.
همچنین ترکیب هیأت مرکزی گزینش نیز كه در دستگاه­‌های اجرایی مسئولیت نظارت و هماهنگی با هیأت عالی گزینش را برعهده دارند عبارت بودند از نماینده وزیر یا اصطلاحاً نماینده دستگاه، نماینده سازمان امور اداری و استخدامی كشور كه بعداً به نماینده معاونت توسعه و مدیریت منابع انسانی تبدیل شد و نماینده هیأت عالی گزینش.
پس از تصویب قانون گزینش یکی از مهم­ترین اقدامات انجام گرفته در جهت اجرایی کردن آن، تصویب آئین­‌نامه اجرایی گزینش بود كه بر اساس ماده ۱۸ قانون گزینش مصوبه سال 1375، هیأت عالی گزینش موظف گردید كه آئین‌نامه اجرایی قانون را با همكاری سازمان امور اداری استخدامی كشور و وزارت آموزش و پرورش تهیه نماید و در مورخه 1377/05/25 آئین‌نامه اجرایی قانون گزینش كشور نیز به تصویب كمیسیون مشترك آموزش و پرورش و امور اداری و استخدامی مجلس شورای اسلامی رسید و در مورخه 1377/07/11 توسط رئیس جمهور وقت به دستگاه‌های اجرایی كشور اعم از سازمان­‌ها و وزارتخانه­‌های مشمول قانون گزینش، ابلاغ گردید. بر اساس آن اولاً ضوابط عمومی و ضوابط انتخاب اصلح و ثانیاً تشكیلات، حدود وظایف و صلاحیت­‌های هیأت عالی گزینش، هیأت­‌های مركزی و هسته­­‌ها، مشخص و تعریف شدند.
در ادامه فعالیت­‌های گزینش کشور بالاخص بین سال­‌های 1380 تا 1384 در جهت گسترش استفاده بیشتر و بهینه از سیستم اتوماسیون در فرایند گزینش تلاش­‌های مطلوبی صورت گرفت. پس از آن سیستم گزینش، خصوصاً بین سال­‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶ با عبور از یک مرحله سکون و انزوا، وارد مرحله جدیدی شد و با تغییرات عمده صورت گرفته از جمله اصلاح ساختار و تشكیلات نیروی انسانی، طرح بازنگری در دستورالعمل‌­ها و برخی اقدامات دیگر، قدم­‌های مؤثری در خصوص بهینه‌نمودن فرایند گزینش برداشته شد.
از جمله مهم­ترین تحولات این دوره، می­توان ابلاغ دستورالعمل­‌های اصلاح­‌شده «مصاحبه»، «تحقیق»، «ارزیابی» و «ضوابط و معیارهای حاکم بر گزینش» به کلیه واحدهای گزینشی و همچنین تهیه و ابلاغ دستورالعمل­‌های «پاسخگویی»، «عزل و نصب كادر گزینش»، «غمض­‌عین»، «ایجاد، تفكیك و ادغام هسته­‌های گزینش» و «رسیدگی به تخلفات گزینشی گزینشگران» اشاره نمود. همچنین برگزاری كارگاه­‌های آموزشی تحول در نظام گزینش كشور نیز از دیگر اقدامات صورت گرفته در این دوره بود.
نهایتاً از سال ۱۳۷۶ تاکنون نیز، تغییر و تحولات صورت گرفته در عرصه­‌های مختلف در دوره پیشین، همچنان ادامه پیدا کرد و از جمله تلاش شد نوعی وحدت رویه در دستورالعمل­‌ها، ضوابط و معیارهای گزینش، ایجاد شود.
همچنین در این دوره که نیاز به انجام معماری مجدد در ساختار هیأت عالی احساس می­شد، با مساعدت مسئولین ذیربط، این مهم به ثمر رسید و از این روی یکی از اقدامات انجام شده در این دوره را می­‌توان ساماندهی ساختار سازمانی دبیرخانه هیأت عالی گزینش دانست. این امر از طریق ساماندهی نیروی انسانی مورد نیاز دبیرخانه این هیأت، از طریق اخذ مجوز استخدام صورت گرفت و پس از آن نیز كمیته جذب، به‌منظور انجام اقدامات لازم در جهت شناسایی و بكارگیری پرسنل متعهد و متخصص برای پست­‌های مورد نظر، تشكیل گردید.
از دیگر اقدامات انجام گرفته در این دوره را می‌­توان بازنگری و چاپ دستورالعمل ضوابط و معیارهای حاکم بر گزینش کشور، همچنین اصلاح و ارائه دستورالعمل­‌های مصاحبه، تحقیق ،ارزیابی و صدور رأی و دستورالعمل عزل و نصب مدیران و مسئولین واحدهای گزینش، به‌علاوه تدوین و ارائه كتابچه اصول اعتقادی و سرفصل احكام مورد نیاز داوطلبان و مصاحبه­‌گران به‌همراه لوح فشرده آن و بالاخره اصلاح سرفصل‌­های متون آموزشی جهت آموزش پرسنل گزینش، عنوان كرد.